«منطقه تنگ صیاد» ناحیه ای کوهستانی و مرتفع می باشد که در استان چهارمحال و بختیاری قرار گرفته است. بلندترین نقطه منطقه «قله جیلون» می باشد که حدودا دارای ۳ هزار متر ارتفاع از سطح دریا می باشد. از آنجا که منطقه تنگ صیاد دارای تپه ماهورهای فراوانی است، زیستگاه مناسبی برای گونه قوچ و میش وحشی محسوب می گردد. بخش کوهستان جنوبی منطقه نیز زیستگاه پلنگ، کل و بز است. هوای معتدل و درههای زيبای منطقه از جمله «پاچفت» و «بستان شير» نیز تفرجگاه مطلوبی برای مسافران و گردشگران می باشد.
جغرافیا و راههای دسترسی به تنگ صیاد:
پارك ملی تنگه صياد دارای مساحتی در حدود 27 هزار هکتار می باشد. فاصله میان این منطقه تا شهركرد در حدود ۱۵ كيلومتر می باشد. جاده های داخلی این منطقه عبارتند از: جاده آسفالته بروجن– شهرکرد، جاده آسفالته فرخشهر، جاده قدیم دهنو، جادههای حاشیه منطقه و جاده جیپرو احمد آباد، جاده جیپ رو بستان شیر و جاده جیپ رو تنگ صیاد.
تاریخچه تنگ صیاد:
در سال ۱۳۴۹، این پارک ملی از طرف شورای عالی شکاربانی و نظارت بر صید و شکار بهعنوان منطقه ممنوعه شکار و تیراندازی اعلام شد. سپس با تصویب شورای عالی محیط زیست در سال ۱۳۵۲ به عنوان منطقه حفاظت شده اعلام شد. شایان ذکر است مساحت منطقه حفاظت شده تنگ صیاد در حدود 23 هزار هکتار و مساحت پارک ملی تنگ صیاد در حدود 4300 هکتار می باشد.
اقلیم تنگ صیاد:
منطقه تنگه صیاد بر اساس دو اقلیم نمای «آمبرژه و دومارتن» در قلمرو اقلیمی خشک و نیمه خشک واقع شده است ولی بر اساس تقسیم بندی دانشگاه اصفهان، دارای آب و هوای نیمه مرطوب و معتدل و با زمستانهایی سرد می باشد. میانگین بارش سالانه در منطقه در حدود ۴۲۴ میلی متر و میانگین سالانه دما در منطقه مورد در حدود 6 درجه سانتی گراد تخمین زده شده است. میانگین رطوبت نسبی در منطقه ۴۵ درصد گزارش شده است.
منابع آب تنگ صیاد:
در حدود هفتاد آبراهه بزرگ و کوچک در منطقه تنگه صیاد وجود دارد که وسعت آنها کمتر از یک کیلومترمربع تا بیش از ۶۰ کیلومترمربع می باشد. این آبراههها فصلی و گاهی سیلابی می باشند. در این منطقه 42 دهنه چشمه وجود دارد که ۳۸ دهنه آن دارای آبدهی دائمی بوده و ۴ دهنه آن فصلی می باشد. مهمترین این چشمهها عبارتند از چشمههای آب شرشر، ریزآب، سنگ سفید و بیدخل.
پوشش گیاهی تنگ صیاد:
در این منطقه 20 تیپ گیاهی و ۲۵۲ گونه گیاهی شناسایی شده است که حاکی از اهمیت این ذخیره گاه ژنتیکی می باشد. مهم ترین گونههای گیاهی منطقه تنگ صیاد عبارتند از: گون، کرک و جاز، انواع گندمیان، دم اسبیان، کنگر، ریواس، آویشن، بابونه، شاه تره، بارهنگ، رازیانه، خاکشیر، کاسنی، شیرین بیان، بادام کوهی، مو وحشی، انجیر و آلبالوی کوهی.
گونههای جانوری تنگ صیاد:
در پارک ملی و منطقه حفاظت شده تنگ صیاد ۲۴ گونه پستاندار، ۷۰ گونه پرنده، ۲۶ گونه خزنده و ۴ گونه دو زیست مورد شناسایی قرار گرفته است. در بین پستانداران این منطقه، ۴ گونه معرض انقراض وجود دارد. مهم ترین انوع پرندگان تنگ صیاد عبارتند از کبک دری، عقاب طلایی، کبک چیل و تیهو.
تو
توضیحاتی در مورد تنگ صیاد:
- در کوهستان این منطقه می توان به تفریحات فیزیکی پرتحرکی از جمله کوه نوردی، صخره نوردی پرداخت و یا از دیدن مناظر بکر، چشمههای دائمی و حیات وحش منطقه بهره برد.
- پاسگاههای محیط بانی ثابت فرخشهر، ایرانچه، بستان شیر، آب شرشر، بیدخل و کورچی، منطقه حفاظت شده تنگ صیاد را تحت حفاظت خود دارند.
- منطقه تنگ صیاد فاقد مناطق مسکونی اما در پیرامون آن شهر فرخشهر در شمال منطقه، روستای ایرانچه در غرب و روستای دهنو در جنوب قرار گرفته است.
- تنگ صیاد در بین دو شهرستان مهم استان، یعنی شهرکرد و بروجن و حاشیه جاده شهرکرد – اصفهان – بروجن واقع شده است.
- متاسفانه این منطقه زیبا مورد تهدید عواملی همچون توسعه روستائی، شهری، صنعتی، کشاورزی، معدنی، شکار غیرمجاز، تفریح و تفرج، تقاضای آب، شن و ماسه و سنگ و غیره واقع شده است.
- از تاثیرات جوامع انسانی پیرامون این منطقه می توان به شکار غیرمجاز و زنده گیری حیوانات، چرای دام، توسعه شهر و روستا، دسترسی آسان جهت تعرض و یا تخلف در منطقه، تقاضای برداشت شن و ماسه و سنگ، برداشت گیاهان علوفهای اشاره نمود.
- از دیگر عوامل تهدید کننده این منطقه عبور خط کابل نوری مخابرات، وجود خطوط انتقال حامل انرژی، خطوط انتقال گاز و خطوط انتقال برق فشارقوی و نزدیکی منطقه به مرکز استان و تقاضای فراوان استفاده تفریحی از منطقه می باشد.